(Hallo en sorry voor de lange radiostilte. We zijn 28 dagen in Iran geweest zonder het blog bij te werken. De reden hiervoor is dat er in het verleden voorvallen zijn geweest van reizigers met een toeristenvisum die een blog over hun reis voerden en beschuldigd werden van het werken als journalist zonder vergunning. Dit is strafbaar in Iran. Met ons gaat het prima en we proberen het blog zo goed mogelijk bij te houden.)
19 juni 2016 — Groen Land
Bij het opzadelen van de motoren praten we nog even met de nieuwsgierige hoteleigenaar. Hij zegt dat er op onze route naar het oosten overal problemen zijn. We geven aan dat dat de realiteit vaak anders is dan dat wat er in de nieuwsberichten gemeld wordt. Gek genoeg begint hij daarna te klagen over het feit dat er zoveel minder toeristen uit West-Europa komen “alleen maar omdat er berichten in het nieuws waren over een paar protesten in Macedonië”.
Macedonië is een beetje anders dan Albanië: aan de hoofdweg het stadje uit staan overal gepensioneerden hun kersen (i.p.v. meloenen) te verkopen. Als we langsrijden zwaaien er veel vriendelijke oma’s naar ons.
We oefenen nog wat off-road rijden door meerdere wegwerkzaamheden op weg naar Bitola, het laaste stadje voor de griekse grens. De douanier laat ons direct door als we het juiste paswoord geraden hebben (“Zwitserland”). We hebben toch een uur verloren, maar dit keer omdat de Centraal-Europese tijdzone ‘op’ is.
Flórina, het eerste wat grotere stadje in Griekenland, is bijna helemaal uitgestorven. Daar komt nog bij dat ook de imkerpakkenwinkel gesloten is… We hebben inmiddels gemerkt dat we een uur verloren hebben en beseffen dat we het vandaag niet gaan redden tot aan Ioannina zonder heel laat aan te komen. Dus kiezen we een slingerende weg door de bergen naar Kastoria, wederom een stadje aan een meer. Dit deel van Griekenland ziet er heel anders uit dan de drogere griekse eilanden die we kennen. Het is hier veel groener en op de bergpas van boven de 1500m kun je de temperatuur zelfs aangenaam noemen. We vinden we de waarschuwingsborden voor overstekende beren ook interessant.
Restaurant-tip voor Kastoria: Palia Poli.
20 juni 2016 — Heet!!
De hoteleigenaar spreekt liever Frans, maar aangezien wij dit niet zo goed spreken vinden we elkaar in een mix van Engels en Duits. De hele familie die het hotel runt blijkt motor te rijden en de eigenaar is zeer geïnteresseerd in de banden die wij erop hebben. De firma Heidenau bestaat al sinds 1946 en komt blijkbaar binnenkort naar Griekenland.
We zadelen de motoren op maar blijven nog even plakken bij het hotel om nog wat informatie te zoeken over visa voor Pakistan. Een paar maanden geleden hebben we het plan om van China naar Pakistan te rijden overboord gegooid en er de voorkeur gegeven om vanuit China de grens naar Nepal over te steken. Helaas is de nepalese grens nog steeds niet opengegaan zoals beloofd werd en moeten we nu een alternatief plan bedenken. We gebruiken het WiFi-netwerk van het hotel tot de brandende zon ons van het terras jaagt. Het is nu veel heter dan de afgelopen weken. De hitte is bijna ondraaglijk terwijl ik bij een supermarkt wacht tot Petra terugkomt met de boodschappen. We moeten eerst een stuk rijden om af te koelen voordat we kunnen lunchen.
Op de snelweg naar Ioannina zijn er nog meer tunnels dan op de west-route om Zürich heen, wat een hele prestatie is. Bijna geen enkel tolhuisje is bemand. De natuur is hier mooi: veel groen en bergachtig. Na Ioannina zijn er een paar kloven die doen denken aan de kloven in de franse alpen (alleen minder diep).
Vanavond blijven we in Preveza, een leuk en redelijk toeristisch stadje. Tot nu toe lagen alle plaatsen waar zijn blijven overnachten aan een meer of aan de zee. Preveza ligt zowel aan een meer als aan de zee.
21 juni 2016 — Alternatief zweet
Het belooft vandaag weer een hele hete dag te worden. Het was gisteren boven de 38 graden. We zadelen de motoren op door de tassen door het open raam van de hotelkamer aan te geven, wat behoorlijk wat zweten en op en neer lopen scheelt. De lokale slaaphond staat ook al in de energiespaarmodus en verroert geen poot als wij de motoren willen verzetten.
Voordat we wegrijden uit Preveza houden we nog een verdere alternatief-plan-sessie voor onze China transit. We sturen een e-mail naar de pakistaanse ambassade in Bern om te vragen of we ook een visa-aanvraag buiten Zwitserland mogen doen en, zo niet, te vragen of iemand anders namens ons in Bern onze visa zou kunnen aanvragen. We hebben nu spijt dat we niet toch in April dit visum hadden aangevraagd, maar we hadden toen het Pakistan-plan al laten vallen. Daar komt nog bij dat een uitnodigingsbrief (Letter of Invitation, LOI) voor Pakistan en het visum zelf behoorlijk duur is voor Nederlanders.
We rijden vandaag tot Nafpaktos zodat we morgen Athene wat makkelijker kunnen bereiken (nog 200km). We hadden vandaag natuurlijk eerder weg gekund, maar dan had de planning moeten wachten. Nu betalen we de prijs daarvoor in zweetstromen.
Dichtbij Nafpaktos is er vanaf de brug een mooi uitzicht over de Peloponnese. Helaas is er geen veilige plaats om te stoppen vanwege het drukke spitsverkeer. Ons hotel heeft een zwembad waar we dankbaar gebruik van maken.
22 juni 2016 — Klantenservice
Het hotel heeft wel een bewaakte parkeerplaats maar die is te ver van het hotel om in deze hitte met bagage naartoe te lopen. Daarom parkeren we onze motoren pal voor de hotelingang om op te zadelen. De lokale bewoners lijken geïnteresseerd en geamuseerd om wat die rare westerlingen in de brandende zon allemaal aan het doen zijn. Wat hebben die veel kleding aan! En ze hebben zelfs een helm op!
We blijven aan de noordkant van de Korintische Golf als we verder richting oosten trekken. Vanwege de hitte hebben we een langere stop nodig in Galaxidi, een mooi stadje dat we vooral uitgekozen hebben omdat het er van boven al leuk uitziet. Tijdens onze lunch kijk ik naar de motoren die in de brandende zon staan te bakken en vraag me af wat de maximale opslagtemperatuur voor laptopbatterijen is en of de topcase mee zal ontploffen of niet. We zijn onder de indruk en opgelucht dat de lithium-ionen inhoud op z’n plaats gebleven is.
We komen er plotseling achter dat er nog een reep zwitserse Lindt chocolade in Petra’s tas zit, bij 50 graden in de zon. Deze zal de inverse vorm van onze campinghamer hebben als hij weer afgekoeld is. Toch maar eens een e-mail naar de klantenservice schrijven, want dat is natuurlijk niet acceptabel.
Na de lunch krijg ik het eerste schrikmoment op grieks asfalt: het is op plaatsen zo afgesleten dat ik geen grip meer heb. Het lukt me maar net de motor rechtop te houden na een harde remactie voor een onverwachte auto. We vervolgen onze weg gelukkig zonder kleerscheuren naar Athene. We dachten niet dat het mogelijk was, maar het wordt zelfs nog warmer. We ruiken hoe de nog groene struiken hier staan te verwelken aan de noordelijke heuvelkant. Daarbovenop staat er ook nog een sterke warme tegenwind. Ik word geïnformeerd dat Petra’s hoofd nu aan het koken is omdat ze uit alle ontluchtingsgaten van haar helm is gaan fluiten. We maken geen foto’s omdat het te onaangenaam is om te stoppen. Dat is jammer want de weg langs de golf verdient eigenlijk beter.
Dat het verkeer drukker wordt als we over de snelweg dichterbij Athene komen is niet verrassend. Al snel zitten we midden in het spitsverkeer. Scooters zoeven links en rechts aan ons voorbij met idiote snelheden. Geen enkele auto heeft bloedvlekken, wat een wonder is aangezien geen enkele scooterrijder een helm draagt. Rijders gebruiken elke vierkante centimeter van de weg waar ook de vluchtstrook bij hoort. Als de vluchtstrook dan ineens ophoudt laten ze de keuze aan jou: of je gaat aan de kant of je wordt aan de kant geschoven en krijgt een ongeluk, kies maar.
We hebben via Airbnb een appartement geboekt voor ons verblijf in Athene, wat waarschijnlijk wat langer gaat duren dan oorspronkelijk gepland, afhankelijk van onze visa-aanvragen. We zijn nog een beetje vroeg, dus besluiten we eerst langs te gaan bij onze vriend Giorgos. Dit is een behoorlijke uitdaging aangezien het verkeer zeer druk en chaotisch is en Petra en ik nauwelijks kunnen communiceren. Het laaste wat we willen is elkaar kwijtraken in Athene. Gelukkig gaat het allemaal goed en worden we begroet door Giorgos met pruimen en limonade.
Na een tweede ‘ontspannen’ rit door de stad ariveren we bij het Airbnb appartement. Onze gastvrouw Tatiana is heel vriendelijk en behulpzaam. We hebben een parkeerplaats onder het gebouw, maar helaas toch in het vizier van een hele zwerm schijtende stadsduiven. We gebruiken onze onzichtbaarheidsmantels om onze motoren af te dekken. De ironie wil dat griekse zwerfkatten enorm van op maat gemaakte duitse motorzadels houden. We komen er later achter dat ze er elke nacht op gelegen hebben: onze motoren zitten onder de kattenpootjes en de zadels vol met kattenharen. Tot onze grote irritatie hebben ze onze motorhoezen ook als toilet gebruikt.
Gelukkig heeft ons appartement airconditioning in allebei de kamers. Omdat we zeer waarschijnlijk de elektrische deken in deze atheense zomer niet nodig hebben, halen we die maar van ons matras af voor het slapen.