‘Go Long’, uit het Engels “een klein risico nemen voor een grote beloning”. In dit geval is de beloning een reis over land van Europa naar Zuidoost-Azië. Die reis te maken om één van de cultureel meest gevarieerde routes op deze planeet te ervaren is een van de grootste beloningen die ik me kan voorstellen.
Het idee om zo’n reis te maken heb ik al een aantal jaren in mijn achterhoofd maar is in de laatste twee jaar veel concreter geworden. Stuk voor stuk zijn de puzzelstukken op hun plaats gevallen: beslissen om te gaan en waarheen, een geschikte motor vinden, Petra die haar motorrijbewijs haalde, een geschikte motor voor haar vinden, onze eerste-hulp-kennis en mijn vaardigheiden als motormonteur verbeteren, de motoren, de uitrusting en het papierwerk voorbereiden en onbetaald verlof krijgen.
Je zou kunnen denken dat een transcontinentale reis met de motor uniek is, maar dat is het niet. Er zijn al duizenden mensen vóór ons die dit gedaan hebben en er zullen er nog minstens zo veel na ons komen. De pioniers zoals Ted Simon, Bernd Tesch, Grant en Susan Johnson, Sam Manicom, Chris Scott, de mannen van Mondo Enduro en al die anderen die het verdienen om genoemd te worden: ze moesten het allemaal zelf uitzoeken omdat er bijna geen voorbeelden waren, geen internetfora, geen ‘adventure motorcycling’-branche die je de laatste mooie snufjes kan verkopen, bijna niks. Ze namen mee wat ze nodig dachten te hebben en zijn gewoon weggereden. Ze hebben alle moeilijke problemen onderweg opgelost. Toen waren avontuurlijke motorreizigers nog zo uitzonderlijk als hun avontuur.
Tegenwoordig is het anders. Het is nu moeilijk om in te pakken wat je nodig denkt te hebben en gewoon weg te rijden. Het klinkt makkelijk maar er is een enorm aantal internetfora, boeken, weblogs, cursussen, internet winkels en DVD series onstaan voor de avontuurlijke motorreiziger. Dat het tegenwoordig anders is heb ik ingezien toen ik met Adrian M, motorreiziger uit de begindagen, heb gesproken. Op een lange avond hebben we alles van acaciadoorns tot de Zilov Gap besproken en hij was verrast dat ik zo goed voorbereid was hoewel ik niet de praktische ervaring heb die je krijgt als je met je motor heel ver van huis bent. Hij had die informatievloed niet in 1995 en kon al zijn fouten zelf nog maken. Tegenwoordig proberen we de fouten van anderen niet te herhalen.
Toch is er een constante in dit verhaal die hopelijk nooit zal verbleken: avontuur. Het maakt niet uit hoeveel mensen over de wereld reizen met hun motor en hoe overladen ze zijn met informatie (en het laatste nieuwe geanodiseerde aluminium), het is steeds een uniek avontuur. Al die informatie en communicatie heeft het gewone mensen mogelijk gemaakt om uitzonderlijke reizen te maken. Dat is één van de redenen waarom wij dit kunnen doen en dat geldt ook voor jou. Ik zou ieders motorreisverhalen kunnen lezen tot mijn ogen te oud zijn om nog te kunnen zien en mijn benen te stijf om op een motor te stappen maar ik wil het nu zelf ervaren.
Terwijl ik dit schrijf staan er twee motoren in onze garage die tot in het laatste detail zijn voorbereid om deze reis door Europa en Azië te maken. In onze woning liggen hopen met kampeerspullen, gereedschap, reserveonderdelen, pakzakken, papierwerk, camera’s en laptops. Dit is geen reis die begint met een particuliere vlooienmarkt. We gaan niet jaren rijden totdat we uitgevonden hebben hoe we de rest van ons leven willen vormgeven. We hebben ons ongeveer tien maanden de tijd gegund om dit te doen en daarna keren we terug naar Zwitserland.
Er zijn best wel wat getuigen die gehoord hebben dat we in april 2016 zullen vertrekken. Het is nu 63 april en het wordt tijd voor ‘Go Long’.